Arpaïs Du Bois benadert het mens-zijn in de wereld op een zeer persoonlijke en intieme manier. Haar tekeningen en teksten zijn tegelijk scherp en dubbelzinnig. Het zijn speelse en poëtische observaties van de wereld die haar omringt. Vanuit een intense betrokkenheid reflecteert ze op maatschappelijke kwesties, groot en klein, en de vaak onopgemerkte momenten en gebeurtenissen die ons leven vormgeven. Haar getekende dagboekachtige werken of boeken met titels zoals “entre plusieurs temps”, “jamais de pour toujours” of “chercher la sortie de secours” drukt ze zoveel mogelijk uit met een minimum aan middelen. De beweeglijke lijnen en kleuren bieden de kijker een rustpunt, een manier om de ons omringende werkelijkheid te kaderen.

Fabrice Souvereyns ontwerpt zijn eigen beeldtaal die het midden houdt tussen concrete herkenningspunten en een graad van abstractie. Wie echter de tijd neemt om ze aandachtig te bekijken en te lezen, ontdekt doorheen hun gelaagdheid een zich langzaam prijsgevende figuratie. Iedere millimeter van het papier wordt opgevuld met een ééntonige potloodtint met een zekere hardheid die de nieuwsgierigheid van de toeschouwer prikkelt. In zijn autonome tekeningen vult hij veelvuldig én bijna maniakaal elk blad met vreemdsoortige figuren, en soms gomt hij ze vervolgens even maniakaal terug uit, waardoor een huid van obsessieve sporen overblijft en de tekeningen er als getatoeëerde gerimpelde vellen gaan uitzien.

Hannelore Van Dijck maakt minutieuze en gestructureerde tekeningen die soms hele oppervlakken kunnen beslaan, of het nu gaat om muren, vloeren of vellen papier. Bij het tekenen kijkt ze naar de buitenlaag van objecten en materialen, gaat ze op zoek naar hun tactiele kwaliteiten, hun onderliggende structuren die bepalen hoe het beeld het ruimtelijke karakter bepaalt. In verstilde composities verkent ze de relatie tussen het detail en het geheel en laat een schijnbaar ondefinieerbaar oppervlak zien, Met de neus op elk werk gedrukt, kunnen we als kijker evenwel zien hoe alles in een bijna eindeloze repetitie van puntjes, lijnen of bewegingen opgebouwd is. Met “de nacht van 20 op 21” klinkt hier ook geluid in de gang en presenteert ze de film “the sound of a bird”.